Poniżej Informacja Warmińsko – Mazurskiego Wojewódzkiego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno – Spożywczych dotycząca wymagań oznakowania miodu

• Nazwa środka spożywczego

Nazwą środka spożywczego jest jego nazwa przewidziana w przepisach, w przypadku braku takiej nazwy nazwa zwyczajowa a jeśli nazwa zwyczajowa nie istnieje lub nie jest stosowana, przedstawia się nazwę opisową tego środka spożywczego.

W przypadku miodu jest to nazwa przewidziana w przepisach, w myśl której miód to naturalnie słodka substancja produkowana przez pszczoły Apis mellifera z nektaru roślin lub wydzielin żywych części roślin, lub wydzielin owadów wysysających żywe części roślin, zbieranych przez pszczoły, przerabianych przez łączenie specyficznych substancji z pszczół, składanych, odwodnionych, gromadzonych i pozostawionych w plastrach miodu do dojrzewania.

W oznakowaniu miodu podaje się pełną nazwę rodzaju i odmiany miodu.

Główne rodzaje miodu zgodnie z pochodzeniem to:

• miód kwiatowy lub nektarowy – otrzymany z nektaru roślinnego,
• miód spadziowy – uzyskany głównie z wydalin owadów wysysających żywe części roślin lub wydzielin żywych części roślin,
• miód nektarowo-spadziowy.

Rozróżnia się następujące odmiany miodu nektarowego :

• określany nazwą rośliny, której procentowa zawartość pyłku w miodzie występuje w znacznej przewadze,
• wielokwiatowy – pochodzący z wielu roślin.

Rozróżnia się następujące odmiany miodu spadziowego:

• ze spadzi liściastej,
• ze spadzi iglastej.

W przypadku miodu piekarniczego (przemysłowego) w bezpośredniej bliskości nazwy umieszcza się określenie „miód wyłącznie do dalszego przerobu”.

Nazwa miodu z wyjątkiem miodu przefiltrowanego i miodu piekarniczego może zostać uzupełniona informacją                                       o pochodzeniu z określonego regionu lub terytorium, w przypadku gdy miód pochodzi w całości z tego miejsca.

Pełna nazwa rodzaju i odmiany miodu może zostać zastąpiona wyrazem „miód” (nie dotyczy miodu przefiltrowanego, sekcyjnego, piekarniczego oraz miodu sekcyjnego).

• Ilość netto żywności
• może (ale nie musi) być poprzedzona wyrażeniem „masa netto”, „zawartość netto” [nie należy poprzedzać wyrażeniem „waga netto”]
• podaje się w jednostkach masy tj. gramach (g) lub kilogramach (kg),
• podając masę netto nie uwzględnia się tolerancji ±,
• minimalna wysokość cyfr i liter w oznakowaniu ilości nominalnej towaru paczkowanego wynosi:

– ilość nominalna towaru paczkowanego do 50 g – 2 mm;

– powyżej 50 g do 200 g – 3 mm;

– powyżej 200 g do 1000 g – 4 mm;

– powyżej 1000 g – 6 mm.

• Data minimalnej trwałości
• składa się z dnia, miesiąca oraz roku w takiej kolejności oraz w niekodowanej formie (np. niedopuszczalna forma kalendarzyka). W przypadku produktów, których trwałość przekracza trzy miesiące, lecz nie przekracza 18 miesięcy, wystarczy oznaczenie miesiąca oraz roku. W przypadku produktów, których trwałość przekracza 18 miesięcy, wystarczy oznaczenie roku.
• datę poprzedza sformułowanie:
• „Najlepiej spożyć przed’ – jeśli data zawiera oznaczenie dnia
• „Najlepiej spożyć przed końcem’ – w pozostałych przypadkach

Sformułowaniom tym towarzyszy sama data lub odesłanie do miejsca gdzie data minimalnej trwałości produktu jest podana np. „znajduje się na wieczku opakowania”.

• Warunki przechowywania produktu – podaje się po dacie minimalnej trwałości, czyli obok, w następnym wierszu;.
• Dane identyfikujące producenta – w przypadku osób fizycznych: imię nazwisko oraz adres, w przypadku osób prawnych: nazwa, firma, adres podmiotu gospodarczego (dane muszą być zgodne z wpisem do KRS lub CEIDG lub decyzją Powiatowego Lekarza Weterynarii).
• Kraj lub miejsce pochodzenia – wskazanie kraju pochodzenia w którym miód został zebrany np. „Kraj pochodzenia Polska”.

Jeśli miód pochodzi z więcej niż jednego państwa podaje się następujące informacje:

1. a) „mieszanka miodów pochodzących z UE” albo
2. b) „mieszanka miodów niepochodzących z UE”, albo
3. c) „mieszanka miodów pochodzących z UE i niepochodzących z UE”.

W oznakowaniu miodu – będącego produktem nieprzetworzonym, można podać dobrowolną informację „Produkt polski” jeżeli produkcja podstawowa tego produktu odbyła się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W oznakowaniu artykułu rolno – spożywczego informację „Produkt polski” można również zamieszczać w formie znaku graficznego, którego wzór został określony w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16.12.2016 r. w sprawie wzoru znaku graficznego zawierającego informację „Produkt polski”.

Logotyp znaku „Produkt polski” jest możliwy do pobrania ze strony internetowej MRiRW.

• Kod identyfikacyjny partii produkcyjnej rozumianej jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach.
• kodem partii produkcyjnej może być data minimalnej trwałości określona co najmniej z podaniem dnia i miesiąca jeśli określenie to wystarczy do identyfikacji partii. W oznakowaniu umieszczamy informację o tym co jest kodem identyfikacyjny partii np. „data minimalnej trwałości jest równocześnie numerem partii’,
• jeżeli nie jest możliwe jednoznaczne odróżnienie kodu identyfikacyjnego od innych informacji zawartych w oznakowaniu, kod identyfikacyjny należy poprzedzić literą „L”.
• Dodatkowe wymagania dotyczące oznakowania
• nazwa żywności oraz masa netto muszą znajdować siew jednym polu widzenia,
• obowiązkowe informacje dotyczące żywności podaje się w sposób zapewniający wyraźną czytelność z użyciem znaków o rozmiarze czcionki, których wysokość małej litery „x” wynosi co najmniej 1,2 mm,
• obowiązkowe informacje na temat żywności muszą być dobrze widoczne, wyraźnie czytelne oraz, w stosownych przypadkach, nieusuwalne,
• obowiązkowe informacje na temat żywności nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte, pomniejszone ani przerwane jakimikolwiek innymi nadrukami, ilustracjami czy innym materiałem,
• obowiązkowe informacje na temat żywności muszą być wydrukowane w sposób zapewniający wyraźną czytelność,
• Informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd.

Broszurka ma charakter informacyjny i nie stanowi wykładni prawa.

Wykaz aktów prawnych zawierających szczegółowe informacje:

• ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych,

• rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października w sprawie szczególnych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu,

• dyrektywa Rady 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnosząca się do miodu,

• rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004,

• rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu znakowania niektórych grup i rodzajów artykułów rolno-spożywczych kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej,

• rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych,

• rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie wzoru znaku graficznego zawierającego informację „Produkt polski”

• Ustawa z dnia 7 maja 2009 r. o towarach paczkowanych;

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 lipca 2009 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących oznakowań towarów paczkowanych;